اواخر دهه هشتاد بود که پژوهشگران حوزه ارتباطات با تحقیق روی رفتار مصرف‌کنندگان رسانه‌های چاپی به این نتیجه رسیدند که بسیاری از آن‌ها حال و حوصله خواندن مطالب بلند را ندارند. یافته‌ها نشان می‌داد که توجه، دقت، و جمعیت‌خاطر اکثر آن‌ها بعد از خواندن پاراگراف اول به سرعت تقلیل می‌یابد.
این مسئله، با توجه به نقش و جایگاه پراهمیت رسانه‌ها در زندگی اجتماعی، یک معضل، یک ضایعه مخاطره‌آمیز است که بایستی دنبال علت‌های آن گشت و برای رفع یا جلوگیری از تشدید آن راه‌حل جست. چه بلایی سر این آدم‌ها آمده است؟ این پدیده در درازمدت چه تأثیری روی زندگی جمعی خواهد داشت، و به چه نتایجی منجر خواهد شد؟ اما اتفاقی که افتاد این بود: بر مبنای شناخت به دست آمده از رفتار مخاطبان، نشریات جدیدی وارد بازار رسانه شدند که به سرعت به موفقیت چشمگیری رسیدند: مشخصه اصلی آن‌ها مطالب کوتاه چندخطی و (اغلب) تصویردار بود.
[کیمیاگری بورژوازی یعنی توانایی تبدیل همه‌چیز، حتی عجز و بیماری آدم‌ها به پول!].
تازه، امروز که به عقب نگاه می‌کنیم، می‌بینیم انگار آن‌روزها وضع خیلی هم بد نبود. امروز «یک پاراگراف» مقاله به حساب می‌آید. و در دنیا چیزی نیست که نشود آن را در ۱۴۰ کاراکتر گفت.
این مسئله، با توجه به نقش و جایگاه پراهمیت رسانه‌ها در زندگی اجتماعی، یک معضل، یک ضایعه مخاطره‌آمیز است که بایستی دنبال علت‌های آن گشت و برای رفع یا جلوگیری از تشدید آن راه‌حل جست. چه بلایی سر این آدم‌ها آمده است؟ این پدیده در درازمدت چه تأثیری روی زندگی جمعی خواهد داشت، و به چه نتایجی منجر خواهد شد؟ اما اتفاقی که افتاد این بود: بر مبنای شناخت به دست آمده از رفتار مخاطبان، نشریات جدیدی وارد بازار رسانه شدند که به سرعت به موفقیت چشمگیری رسیدند: مشخصه اصلی آن‌ها مطالب کوتاه چندخطی و (اغلب) تصویردار بود.
[کیمیاگری بورژوازی یعنی توانایی تبدیل همه‌چیز، حتی عجز و بیماری آدم‌ها به پول!].
تازه، امروز که به عقب نگاه می‌کنیم، می‌بینیم انگار آن‌روزها وضع خیلی هم بد نبود. امروز «یک پاراگراف» مقاله به حساب می‌آید. و در دنیا چیزی نیست که نشود آن را در ۱۴۰ کاراکتر گفت.
