۳۰ بهمن ۱۳۹۰

مسابقه وبلاگی دویچه‌وله

کدام نوع بازی را می‌پسندید؟ آن را که همه شرایط و قواعدش از پیش توسط دیگران تعیین شده باشد، یا بازی‌ای را که خود نیز در تعیین شرایط آن شریک بوده‌اید؟ اولی مثل پیراهنی است که از مغازه‌ای می‌خرید و دومی مثل وقتی که پارچه‌‌ی مورد پسندی را انتخاب کرده و آن را نزد خیاط می‌برید ...
این مقدمه‌ای بود برای این‌که شما را از خبری مطلع کنم: به زودی دوباره شاهد برگزاری مسابقه وبلاگی دویچه‌وله خواهیم بود. اگر مایل به شرکت در مسابقه به عنوان تعاملی دمکراتیک هستید، باید همین الان که هنوز موضوع مسابقه، و داور فارسی‌زبان مسابقه تعیین نشده، وارد میدان شوید. در غیر این صورت دیگر انتقادهای پارسال شما که «چرا بدون در نظر گرفتن رأی ما موضوع تعیین کرده‌اند» یا «چطور و بر اساس چه منطقی آرش آبادپور داور مسابقه شده است» یا «چرا آرش وبلاگ پرتی‌ناناز را رد صلاحیت کرده و به جای آن صلاحیت وبلاگ جوجوآنلاین را تأیید کرده است» به هیچ وجه وارد نیست. بفرمایید. این گوی و این میدان!



 پ.ن.: جدی نگیرید. شوخی دوستانه بود. واقعیت این است که نظر ما برای همکاران دویچه‌وله اهمیت بخصوصی ندارد. نقشی که آن‌ها برای ما در نظر گرفته‌اند چیزی شبیه به «نخود آش» است. هم موضوع مسابقه مشخص شده است، و هم داور مسابقه.
موضوع: «فرهنگ آموزش و پرورش».
داور: کاوه آهنگر. نه نه، اشتباه شد، داور کمافی‌السابق آرش کمانگیر (+).