دوست من، که خونه‌تون زاهدانه، خرم‌آباده، شیراز یا مهاباده/ برادر تهرانی، مازندرانی، دوست ترکمنستانی/ رفیق آبادانی و اهوازی من/ خان‌داداش تبریزی، عزیز خراسانی! ... که گاهی به این ۴دیواری دور که نزدیک شماس سرمی‌زنید ... اینو هم یادمون نره: بعید نیس یکی از عواقب حمله آدمخورای بشردوست این باشه که بعد این همه سال، بعد این همه قرن، اگر یه روز دلمون برا هم تنگ شد خواستیم به هم سربزنیم، باید پاسپورت‌و ویزا داشته باشیم ... تازه اگه "کشورها"مون با هم در حال جنگ‌وجدل نباشن، و دستمون به خون هم آلوده نشده باشه.
