این عنوان مقاله‌ای در وبسایت رادیوزمانه است به قلم عباس معروفی در مورد رواج چندش‌آور مداحی در جامعه ایران که خواندن آن مرا یاد کامنت «شکیب» یکی از طرفداران ادبیات متعهد انداخت:
«سلام استاد (و پوزش که کامنت قبلیم بدون سلام بود به مانند سوره توبه)
شرط ادب بود سال نو و عید باستانی نوروز رو ... خدمت شما استاد فرهیخته تبریک و دوام پادشاهی قلمتون رو به شما و خانواده‌ی محترمتون تبریک عرض کنم» (+).
جواب معروفی:
«سلام شکیب جان. کاش یادمی‌گرفتیم حرف‌های نامعقول نزنیم*. عید و بهارت مبارک».
* جمله وسطی از معروفی نیست٬ آن را من به جواب معروفی اضافه کرده‌ام.
