چرا روز «تعطیلی جهانی» نداریم؟ یه روز که دوشاخه دنیا رو از پریز بکشن. یه روز که چرخ بدکردار بی‌دین‌وآیین که هیچ‌وقت به میل ما نچرخیده، کلا نچرخه. وایسه. هیچ‌جا هیچ خبری نباشه. هیچ‌جا هیچ‌کس هیچ‌کاری نکنه. همه یه کم استراحت می‌کنیم، از فرداش دوباره میوفتیم به جون هم. یه روز که روز قبل‌ش همه‌ی اقوام، ملل و تیره‌طایفه‌های رنگوارنگ بشری در چهارقاره دسته‌جمی پایکوبی یا دست‌افشانی کنن/ یا در حال پایکوبی دست‌افشانی کنن و اون آواز معروف‌و که معمولا یه روز قبل از روزای تعطیل خونده می‌شه، همصدا بخونن ... که شروع‌ش این‌طوری بود «فیتیله فردا تعطیله». (توضیح: پایکوبی، دست‌افشانی، آواز خوندن و ازین‌قبیل کارا جزو کارای مجاز حساب میشن).
یعنی بجااین‌که تک‌تک هرکی برا خودش بگه: آقا نگه‌دار، من این‌جا پیاده می‌شم، همگی از «آقا» بخوایم به مناسبت روز تعطیل «تعطیلی جهانی» کل اتوبوس‌و یه روز نگه‌داره/ خودش‌م با ما پیاده شه!
یعنی یه نفسی می‌کشیم، فرداش دوباره سرمونو می‌کنیم زیر آب، ۳۶۴ روز متمادی بلاوقفه دست‌وپا می‌زنیم، تا روز فرخنده و مبارک بین‌المللی «تعطیلی جهان» بعدی از راه برسه ...
ولی خب ... تا وقتی چرخ دست از کینه‌توزی نکشیده و آدما نفهمیدن چقد یه همچین روزی مهمه، مجبوریم به همین تعطیلی فردی قناعت کنیم.
- آقا نگه‌دار ...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر