آن‌ها عاشق وقایع و نوشته‌های دلخراشند. این واقعه دل آن‌ها را می‌خراشد. آن واقعه دل آن‌ها را می‌خراشد. همه‌چیز دل آن‌ها را می‌خراشد. فرقی نمی‌کند که با یک واقعه اجتماعی مواجه‌ایم٬ شاهد یک حادثه زیست‌محیطی هستیم٬ یا خواننده قصه جدایی دو دلداده: داستان غمناک مرغ عشق مهاجری که متأسفانه به تورنتو پرواز کرده است.
حالا این یعنی ما با این دل خراش‌خراش‌مان خیلی حساس‌ایم؟
نه٬ این‌طور نیست. عکس این ادعا درست است. این نشانه حساسیت نیست٬ این نشانه‌ی کرختی‌ست: کسی که تا واقعه‌ای دل او را مجروح نکند٬ حساسیت او را برنمی‌انگیزد٬ آدم کرختی‌ست. برای جلب توجه یک آدم حساس همین که یک موضوع خراش کوچکی به فکر او بدهد کافی‌ست.
حالا این یعنی ما با این دل خراش‌خراش‌مان خیلی حساس‌ایم؟
نه٬ این‌طور نیست. عکس این ادعا درست است. این نشانه حساسیت نیست٬ این نشانه‌ی کرختی‌ست: کسی که تا واقعه‌ای دل او را مجروح نکند٬ حساسیت او را برنمی‌انگیزد٬ آدم کرختی‌ست. برای جلب توجه یک آدم حساس همین که یک موضوع خراش کوچکی به فکر او بدهد کافی‌ست.
