و پرنده‌هایی که معلوم نبود تا دیروز کجا بودند دوباره پیدا شده‌اند. برف هم می‌بارد، اما نه برف سرد فوریه، بلکه برف بازی‌گوش مارس. نمی‌دانم چرا هوای بهاری دلتنگی آدم را برای آزادی تشدید می‌کند. انگار روح آدم هم مثل شکوفه‌ها و برگ‌ها که جوانه‌ها را می‌شکافند و بیرون می‌زنند، در پوست نمی‌گنجد. در هوای بهاری شادی دردآلودی هست که در آواز پرنده‌ها شنیده می‌شود، شکوفه‌ها آن را نمایش می‌دهند و بوی آن شبیه به آمیخته‌ای از عطر سنبل و سوهان روی میز است.
نوروز را به همه دوستان نادیده وبلاگستانی تبریک می‌گویم و برای همه تندرستی و رضایت خاطر آرزو می‌کنم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر