نوشته زیر برگردان متنی از نرمن فینکلستین است که او آن را در شبکه ایکس به اشتراک گذاشته است. ا
در سپتامبر ۲۰۲۵ [شهریور ۱۴۰۴] کمیسیون مستقل بین‌المللی تحقیق گزارش جدیدی منتشر کرد که نشان می‌دهد اسرائیل در غزه مرتکب نسل‌کشی شده است۱. این کمیسیون پس از ارایه مستندات گسترده (از منابع سازمان ملل و سازمان‌های معتبر حقوق بشر) به این نتیجه رسیده است که اسرائیل عمداً مرتکب اعمالی شده است که در ماده دوم کنوانسیون نسل‌کشی ۱۹۴۸ تعریف شده‌اند: ا
◇ کشتن اعضای گروه
◇ وارد کردن آسیب‌های شدید جسمی یا روحی به اعضای گروه
◇ تحمیل عمدی شرایطی به زندگی گروه که به منظور نابودی فیزیکی کامل یا جزئی آن طراحی شده است
◇ اعمال اقداماتی برای جلوگیری از زاد و ولد در درون گروه «با هدف نابودی کامل یا جزئی یک گروه ملی، قومی، نژادی یا مذهبی».
این گزارش به طور خاص به ادعای اسرائیل مبنی بر اینکه در حال «جنگ دفاع از خود» علیه حماس است، پرداخته است.
طبق این گزارش، در صورتی که نه این یا آن حادثه «منزوی» یا «منفرد»، بلکه «کلیت» یا «وضعیت کلی واقعی» حمله اسرائیل یعنی موارد زیر
- تعداد مطلق ساکنان غزه و نسبت غیرنظامیان به رزمندگان کشته یا زخمی شده۲
- حملات سیستماتیک به غیرنظامیان در امتداد مسیرهای تخلیه و در مناطق امنیتی
- حملات سیستماتیک به خانه‌ها، زیرساخت‌های حیاتی و مراکز بهداشتی و همچنین پرسنل پزشکی۳
- محرومیت سیستماتیک از مایحتاج اولیه (غذا، آب، سوخت، برق، دارو) برای جمعیت غیرنظامی و
- استفاده از «گرسنگی به عنوان روشی برای جنگ»۴
- حملات سیستماتیک به سر و سینه کودکان، از جمله نوزادان۵
- و همچنین حملات به تنها کلینیک IVF لقاحِ آزمایشگاهیِ غزه
- حملات سیستماتیک به اماکن فرهنگی، آموزشی و مذهبی
- توسل سیستماتیک به خشونت جنسی و جنسیتی، از جمله “موارد متعدد تجاوز جنسی”۶ و غیره
مورد بررسی قرار گیرد نمی‌توان وضعیت کلی واقعی را با «جنگ دفاعی» علیه حماس منطبق و سازگار دانست. به همین خاطر در این گزارش از رجوع به «قوانین حقوقی جنگ» خودداری شده است. به عنوان مثال در هیچ کجای گزارش به حملات "نامتناسب" [که از مفاهیم حقوقی مرتبط با جنگ است] اشاره‌ای نشده است. در حمله نامتناسب فرض بر این است که یک هدف نظامی مشروع مورد حمله قرار گرفته است، اما تعداد زیادی از غیرنظامیان نیز کشته شده‌اند. اما گزارش حاکی از آن است که اکثریت قریب به اتفاق حملات، غیرنظامیان و زیرساخت‌های غزه را هدف قرار داده است. در واقع، مرگ و میر و تخریب گسترده نشاندهنده هدف نسل‌کشیِ اسرائیل بوده است. علاوه بر این، گزارش فقط گاهی به ادعای اسرائیلی‌ها می‌پردازد که قصد آنها در این یا آن حمله هدف قرار دادن حماس بوده است: روی هم رفته، حوادث مرگباری که ممکن است یک مبارز حماس در آنها حضور داشته باشد، در مقایسه با میزان مرگ و ویرانی که غزه متحمل شده است، جزئی و بی‌اهمیت بوده‌اند. گزارش نتیجه می‌گیرد که کمیت (تعداد کل) و کیفیت (انتخاب اهداف) حمله اسرائیل با الگوی جنگ مطابقت ندارد: «هیچ ضرورت نظامی وجود ندارد که این الگوی رفتاریِ اسرائیل را توجیه کند». آشکار است که هدف نه حماس، بلکه کل جمعیت غزه بوده است. در واقع، "جنبه جنگی" خصومت‌ها، با در نظر گرفتن همه جوانب، افسانه است۷. در عنوان اصلی این فصل استدلال شده است که «قوانین جنگ» و «چارچوب نسل‌کشی» متقابلاً منحصر به فرد و ناقض یکدیگرند. جدیدترین گزارش کمیسیون این موضوع را تأیید می‌کند: از آن‌جایی که اسرائیل در غزه مرتکب نسل‌کشی شده است، این گزارش از زبان و شیوه عملی که در بررسی "وضعیت جنگی" استفاده می‌شود صرف نظر شده است.
کمیسیون برای اثبات فرضیه خود مبنی بر اینکه اسرائیل در غزه مرتکب نسل‌کشی شده است، نه تنها باید ثابت می‌کرد که اسرائیل عمداً مرتکب اعمال ذکر شده در ماده دوم کنوانسیون شده است، بلکه باید ثابت می‌کرد که «نیت» پشت این اعمال، نابودی فیزیکی جمعیت نوار غزه بوده است. این گزارش نشان داد که مقامات ارشد اسرائیلی از۷ اکتبر بارها تمایل به نسل‌کشی را اظهار کرده‌اند؛ و این که نظامیان اسرائیلی اعزام شده به غزه اظهارات یادشده را به عنوان دستوراتِ نسل‌کشی تلقی کرده، و نه تنها به اتهام اعمال ممنوعه در کنوانسیون، تحت «تحقیقات یا پیگرد قانونی جدی» قرار نگرفته‌اند، بلکه برعکس، مقامات اسرائیلی «ادامه چنین رفتار مجرمانه‌ای را تشویق کرده و مجاز دانسته‌اند». نیت نسل‌کشی اسرائیل را می‌توان به طور منطقی از کمیت و کیفیت اعمال مجرمانه انجام شده توسط نیروهای مسلح اسرائیل استنباط کرد۸. بنابراین، گزارش نتیجه می‌گیرد که «رهبران سیاسی و نظامی اسرائیل، بر اساس اظهارات خود و الگوی رفتاری افراد تحت فرماندهی آنها از ۷ اکتبر ۲۰۲۳، قصد خاصی برای ارتکاب نسل‌کشی علیه فلسطینیان در غزه داشته‌اند».
یک تحلیل دقیق‌تر می‌تواند به شرح زیر باشد:
سرائیل عامدانه مرتکب اقداماتی شده است که ناگزیر به نابودی جمعیت غزه انجامید. مرگ و ویرانی اجتناب‌ناپذیرِ جمعی که بر غزه اعمال شد، ناشی از انتقام اولیه۹، نیاز اسرائیل به بازگرداندن ترس جهان عرب از این کشور۱۰، و عزم آن برای "حل" مسئله غزه برای همیشه بود - فرصتی تاریخی که اسرائیل مدت‌ها به دنبال آن بود و به طرز معجزه‌آسایی در ۷ اکتبر فراهم شد، و اسرائیل مصمم بود به هر قیمتی از آن استفاده کند. نسل‌کشی بلافاصله پس از حمله حماس آغاز شد - اولین اظهارات عمومی مقامات ارشد اسرائیلی کاملاً، حتی به طرز عجیبی، وقایع دو سال بعد را پیش‌بینی می‌کرد - اما به نحوی با مراعات واکنش‌های خارجی. اگر اسرائیل مستقیماً با سلاح‌های هسته‌ای به غزه حمله نکرد، به این دلیل بود که قادر به انجام این کار نبود و مجبور بود در چارچوب محدودیت‌های - هر چقدر هم ضعیفِ - افکار عمومی بین‌المللی عمل کند. با این حال، اگرچه هدف اصلی اسرائیل نه نابودی، بلکه پاکسازی قومی ساکنان غزه بود، اما این کشور همچنین آماده بود تا هر تعداد غیرنظامی را که از نظر سیاسی امکان‌پذیر است، بکشد و هر تعداد زیرساخت را که از نظر سیاسی امکان‌پذیر است، نابود کند تا مردم را به ترک غزه، یا جامعه بین‌المللی را به پذیرش آنها متقاعد کند. این یک گمانه‌زنی بیهوده نیست، بلکه عملِ انجام‌شده است: اسرائیل همین‌حالا هم در غزه مرتکب نسل‌کشی شده است.
در صورتی که جبر سیاسی از خارج وجود نداشته باشد و غزه‌ای‌ها مایل یا قادر به ترک غزه نباشند، رهبری اسرائیل و کل جامعه یهودی-اسرائیلی (این یک پروژه ملی بود) از نابودی کامل جمعیت غزه ابایی نخواهند داشت. کاملاً برعکس. در صورت لزوم، اسرائیل نه تنها قصد نابودی تمام یا بخشی از جمعیت غزه را خواهد کرد، بلکه در واقع از آن لذت خواهد برد. در حالی که فرمانده نیروهای اساس آلمان نازی هاینریش هیملر، که کاملاً از جنایات خود آگاه بود، در سخنرانی بدنام خود در پوزن در مورد بار سنگینی که تاریخ برای خلاص شدن جهان از یهودیان بر دوش آلمان گذاشته بود، تظاهر به ترس کرد، نیروهای امنیتی اسرائیل با رقص و پایکوبی اعمال شیطانی خود را با شور و شوق کودکی که با ذره‌بینی در دست، مورچه‌ها را می‌سوزاند در رسانه‌های اجتماعی به نمایش گذاشتند.
____________________________________
۱. تحلیل حقوقی رفتار اسرائیل در غزه تحت کنوانسیون پیشگیری و مجازات جنایت نسل‌کشی، مقاله کنفرانس کمیسیون مستقل بین‌المللی تحقیق در مورد سرزمین‌های اشغالی فلسطین، شامل اورشلیم شرقی، و اسرائیل +
۲- یک گزارش محرمانه اطلاعاتی اسرائیل نشان داد که ۸۳ درصد از کشته‌شدگان غزه غیرنظامی بوده‌اند
۳- یک کارشناس نظامی اظهار داشت: «اسرائیل در کمتر از یک هفته [بمب‌های بیشتری] نسبت به آنچه ایالات متحده در یک سال در افغانستان فرو ریخت، و در غزه که بسیار کوچک‌تر و بسیار پرجمعیت‌تر است، فرو می‌ریزد»
۴- در این گزارش آمده است: «امتناع از واردات شیر مخصوص نوزادان، که منجر به گرسنگی نوزادان و کودکان خردسال می‌شود، به ویژه گواه روشنی بر قصد نابودی جمعیت است».
۵- این گزارش بیان می‌کند: «هدف قرار دادن کودکان برای استنباط نیت نسل‌کشی مقامات اسرائیلی مرتبط است زیرا حملات گسترده و هدفمند علیه کودکان فلسطینی نشان می‌دهد که عملیات نظامی صرفاً برای شکست حماس و سایر گروه‌های مسلح فلسطینی انجام نشده است و همچنین نمی‌تواند به طور مشروع به سایر اهداف اعلام شده، یعنی دفاع از کشور اسرائیل و آزادی گروگان‌های اسرائیلی، کمک کند». در زمینه‌ای مرتبط، کمیسر کل آژانس کار و امداد سازمان ملل متحد (UNRWA) اظهار داشت که «هر روز، ده کودک یک یا هر دو پای خود را در جنگ از دست می‌دهند» و یک آژانس دیگر سازمان ملل متحد گزارش داد که «غزه محل بزرگترین گروه قطع عضو در تاریخ مدرن است».
۶- این گزارش بیان می‌کند که «ماهیت و وسعت این اعمال [خشونت جنسی و جنسیتی] ادعای اسرائیل مبنی بر اینکه عملیات نظامی در دفاع از خود، به هدف شکست حماس و سایر گروه‌های مسلح فلسطینی یا برای آزادی گروگان‌های اسرائیلی انجام شده است را تأیید یا توجیه نمی‌کند».
۷- یک مقایسه گویا این است که بین مارس و اوت ۲۰۲۵، ۵۰ اسرائیلی در مقایسه با ۱۲۰۰۰ نفر از ساکنان غزه، از جمله ۱۱۰۰۰ غیرنظامی، کشته شده‌اند. نسبت جهانی ۱:۲۴۰ یا نسبت جنگجویان ۱:۲۰، حداقل یک قتل عام یا نابودی را نشان می‌دهد، نه یک جنگ را. تعداد مبارزان کشته شده حماس ممکن است خود گمراه کننده باشد: اکثر آنها تقریباً به طور قطع نه در میدان نبرد، بلکه در کنار غیرنظامیان در نوار غزه در جریان نسل کشی اسرائیل جان باخته‌اند.
۸- «با در نظر گرفتن تمام شواهد، کمیسیون به این نتیجه رسید که مقامات اسرائیلی از احتمال قوی این که عملیات نظامی آنها، اعمال محاصره کامل، از جمله محاصره کمک‌های بشردوستانه در غزه، و تخریب مسکن و سیستم‌ها و تأسیسات بهداشتی منجر به نابودی فیزیکی، به طور کامل یا جزئی، تمام فلسطینیان در غزه شود، آگاه بوده‌اند. نکته مهم این است که در مورد محاصره کمک‌های بشردوستانه، مقامات اسرائیلی توسط دیوان بین‌المللی دادگستری، شورای امنیت و کارشناسان و گروه‌های مختلف حقوق بشر مطلع شده بوده‌اند. بنابراین، کمیسیون نتیجه می‌گیرد که مقامات اسرائیلی آگاهانه و عمداً چنین شرایط زندگی را با هدف نابودی فلسطینیان در غزه ایجاد کرده‌اند». «کمیسیون نتیجه می‌گیرد که قصد نسل‌کشی تنها نتیجه معقولی بود که می‌توانست از الگوی رفتار مقامات اسرائیلی گرفته شود.»
۹- سخن یک افسر ارشد نیروهای امنیتی اسرائیل: «انتقام ارزش والایی دارد. برای کاری که آنها با ما کردند انتقامی وجود دارد ... ۱۰۰ سال دیگر، آنها خواهند فهمید که نباید سربه سر یهودیان بگذارند».
۱۰- سخن رئیس اطلاعات نظامی اسرائیل: «این واقعیت که ۵۰ هزار نفر در غزه کشته شده‌اند، برای نسل‌های آینده ضروری و مورد نیاز است ... آنها [فلسطینی‌ها] هر از گاهی به یک “روز نکبت” نیاز دارند تا هزینه آن را حس کنند».
