هر وقت خواب پریدن می‌بینم، همون تو خواب، به خودم می‌گم، چقدر پریدن راحته. تو خواب به خودم می‌گم خوب حواس‌تو جمع کن ببین چطوری داری می‌پری! بعد سعی می‌کنم ببینم چطوری می‌پرم. دلم می‌خواد تکنیک پریدنو دقیق به خاطر بسپرم که وقتی بیدار شدم امتحانش کنم، ولی هیچ‌وقت نمی‌شد، هردفعه صبح که بیدار می‌شدم، می‌دیدم یادم رفته/ تا دیشب که طرفای سحر کورمال‌کورمال خودمو رسوندم دم میز، و همون تو تاریکی در حالی که دستم از هیجان می‌لرزید، با عجله نوشتم‌ش. ... و اگه به پرواز علاقمند باشید، امروز براتون می‌گم چه‌جوری می‌شه.
پریدن اصلا کار سختی نیست. فقط باید تکنیک‌‌شو بلد بود. از پس یادگیری تکنیک‌شم، حداقل از پس پنجاه‌درصد اولش، هر آدم دوپایی برمیاد. یعنی هیچ استعداد بخصوصی نمی‌خواد.
می‌دونیم که شرط اول پرواز اینه که آدم بتونه نیروی جاذبه رو خنثی کنه، یعنی از زمین یه‌کم بلند شه. برا این‌کار بعد این‌که دستا رو از دو طرف باز کردیم، یکی از پاهامونو (فرقی نمی‌کنه پای چپ یا پای راست) بلند می‌کنیم، بعد، همین‌طور که پامونو تو هوا گرفته‌یم سعی می‌کنیم یواش‌یواش، خییلی آهسته و نرم اون‌یکی پا رو هم چند میلیمتر از زمین بلند کنیم. بقیه کار دیگه راحت اه.
من خودم اون قسمت اول‌و موفق شدم. حالا دارم بخش دوم‌و تمرین می‌کنم.
